|
Χιλιάδες υποχρεώθηκαν λόγω κρίσης να σκεφτούν τη λύση της
μετανάστευσης. Λιγότεροι, ωστόσο, το έκαναν τελικά πράξη και έφυγαν.
Κατά πόσο άραγε τα πράγματα ήρθαν γι' αυτούς όπως τα σχεδίαζαν; Πόσο
εύκολα κατάφεραν να εγκλιματιστούν στο νέο περιβάλλον; Ελληνες που τον
τελευταίο καιρό τα μάζεψαν κι έφυγαν, επιχειρούν έναν πρώτο απολογισμό
πεπραγμένων και συγκρίνουν…
Στα 23 του σήμερα, ο Σταύρος Ζαχαριάς ρίχνει... μαύρη πέτρα πίσω
του. Είχε χάσει τη δουλειά του ως εποχικός υπάλληλος σε τουριστική
επιχείρηση στη Ρόδο, έβαλε κάτω τα πράγματα και τα ζύγισε. Κλείνει πλέον
το πρώτο τετράμηνο από την ώρα που ανέβαινε τη σκάλα του αεροπλάνου για
Μελβούρνη. «Εφυγα μόνος μου, για μια καινούρια ζωή. Στην Ελλάδα, και
άνεργος ήμουν πλέον, και αποξενωμένος από φίλους, και ασφαλής δεν
ένιωθα. Από ένα σημείο και μετά δεν ήθελα καν να βλέπω ειδήσεις στην
τηλεόραση μ' όλα αυτά που άκουγα. Αντιθέτως, έψαχνα να βρω κάτι να με
ελευθερώσει. Διάλεξα, λοιπόν, να φύγω πολύ μακριά, ώστε να μη βιώνω άλλο
όλο αυτό το αρνητικό κλίμα της ΕΕ…», λέει σήμερα στα «ΝΕΑ».
Αυτή τη «μεγάλη ελληνική μιζέρια» ήταν που δεν μπορούσε με τίποτα
πια να ανεχτεί, τονίζει. «Αντιθέτως, εδώ όλοι είναι χαμογελαστοί.
Δουλεύουν με όρεξη, δεν τεμπελιάζουν. Εδώ βλέπεις έντονη την αίσθηση της
ζωής, η μεγαλούπολη αυτή είναι ζωντανή, τόπος για όλα τα γούστα. Ακόμα
και στις κακόφημες γειτονιές, στη Μελβούρνη δεν ανοίγει μύτη. Το βράδυ,
πάλι, μπορείς και να κοιμηθείς με την πόρτα ξεκλείδωτη…», περιγράφει.
Ο Σταύρος έχει βρει δουλειά σε ελληνικό καφέ - εστιατόριο ως
σερβιτόρος και μπάρμαν. «Βγάζω περίπου 1.200 δολάρια (940 ευρώ) τον
μήνα, δουλεύοντας μέχρι και 20 ώρες την εβδομάδα - εδώ απαγορεύεται
παραπάνω, καθώς είμαι και φοιτητής. Σπουδάζω Τουριστικά, σκοπεύω και να
συνεχίσω περαιτέρω τις σπουδές αυτές, να ασχοληθώ και με τα
ξενοδοχειακά, αφού θεωρώ πως στον τουρισμό είναι τα πολλά λεφτά…»,
αναφέρει.
Μένει στη Φοιτητική Εστία και πληρώνει 470 ευρώ τον μήνα. Οσο για
το ζήτημα του φαγητού, το έλυσε, καθώς σιτίζεται δωρεάν στον χώρο
εργασίας του. «Εδώ έμαθα να μην είμαι σπάταλος. Μπορώ πλέον και βάζω
στην άκρη λίγα χρήματα, περίπου 400 ευρώ τον μήνα. Μόνο στο πανεπιστήμιο
είναι τσουχτερά τα δίδακτρα, αφού στοιχίζουν 3.900 ευρώ το εξάμηνο -
ευτυχώς, αυτά τα καλύπτουν οι γονείς μου. Ο Ελληνας που θα έρθει εδώ, θα
βρει δύο με τρεις φορές ακριβότερο και το φαγητό εκτός σπιτιού - μια
πίτα με γύρο, για παράδειγμα, στοιχίζει 8,60 ευρώ! Και τα ακίνητα -
νοίκια είναι ανεβασμένα, τρεις φορές πάνω από τα ελληνικά. Στα είδη
πρώτης ανάγκης, πάντως, δεν υπάρχουν και μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο
χωρών…», συγκρίνει.
Οι μισθοί, ωστόσο, στην Αυστραλία καμία σχέση δεν έχουν με τους
ελληνικούς, διαπιστώνει. «Ακόμα κι ο τελευταίας βαθμίδας υπάλληλος
βγάζει το λιγότερο 12 ευρώ την ώρα, καθώς η εργατική νομοθεσία τηρείται
αυστηρά. Το μέσο μηνιάτικο στον ιδιωτικό τομέα φτάνει τα 2.350 ευρώ,
ετησίως ένας μέσος μισθωτός βγάζει από 31.000-39.000 ευρώ. Με άλλα
λόγια, εδώ μπορείς πολύ εύκολα να κερδίσεις παραπάνω χρήματα. Λίγο
έξυπνος να είσαι, να έχεις και καλή αντίληψη του χώρου που βρίσκεσαι,
αρκεί…», υποστηρίζει. Οπως και να 'χει, ο Σταύρος μπόρεσε να ενταχθεί
ομαλά - εκτιμά - στον αυστραλιανό τρόπο ζωής. «Αναγκάστηκα να
προσαρμοστώ στα δεδομένα που ξανοίχτηκαν μπροστά μου. Ευτυχώς, δεν
αποδείχτηκε και ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση η προσαρμογή μου. Αφενός γιατί
ξέρω καλά αγγλικά, αφετέρου γιατί εδώ ζουν και πολλοί άλλοι Ελληνες.
Νομίζω, λοιπόν, πως εδώ θα τα καταφέρω καλύτερα. Τουλάχιστον έχω όλη την
καλή διάθεση να το παλέψω». Πέτρος Στεφανής, Tα ΝΕΑ
ordering abortion pills to be shipped to house abortion pill abortion pill buy online ordering abortion pills to be shipped to house link where can i get the abortion pill online men and women go meet and cheat abortion at home open facts about abortion
Σχόλια (
)
|